Dostu Unutma Şiiri - İsmet Develioğlu

İnsanlar dost kazanmanın ne kadar zor olduğunu bilirler ama dost kaybetmenin nekadar kolay olduğunu bilmezler. Dostun kıymetini,dostluğun kıymetini kaybedince anlarlar ama kendilerini,kendi amaç ve çıkarları doğrultusunda makam ve mevki,mal-servet edinerek ilerlerken dostlarının üzerine basarak çıktıklarını ve ilerlediklerini farkedemedikleri için şöyle veya böyle asıllarına rücu edip makam ve mevkileri elden gidince nerde dostlar ve dostluklar derler ama iş işten geçmiş olur. Yapa yalnız kalıverirler. Fırsat eline geçince bu benim hakkımmı acaba sorusunu kendilerine yönetmeden omuz omuza verdiği insanlar arasından yağcılık ve yalakalıklar yaparak yükselip makam ve mevkiye sahip olan insanlar nihayet hüsranla tanışıverirler.Tanışıverirler de bakarlarki ne dost kalmış çevresinde ne de arkadaş. Hiç bir şey yapmamış, hiç bir yanlışı olmamış gibi kendilerini tabanda,rezil rüsva olmuş bir halde bulduklarında ise biz dosttuk.Sizden sıcaklık görmedik ve göremedik deyiverirler pişkince. Tabi bu pişkinliği gösterebilmekte her insanın harcı olmasa gerek.