Dostu Özlerim Şiiri - Bahattin Tonbul

Yoktu bir nedenim,bağlandım ona
Dosta dost diyerek,bakar gözlerim
Verdiği sözlerle,gelinen sona
Olmadık anlarda,dostu özlerim

Geçmişinde söker,asiydi kendi
Suya düştüğünde,tutulan bendi
Toprağa karışıp,umudu yendi
Üşüdüğüm anda dostu özlerim

Düşmanım olurdu,sevdası bana
Nefretle solurdu,baksa zamana
Gölgenin sızdığı,girse odana
Can çekişlerimle,dostu özlerim

Düğümdü herşeyi,o özlüyordu
Dilde dua ile,dökülüyordu
İsyanı yapıpda,sökülüyordu
Gönülden gönüle dostu özlerim

Hayatıma dair,fırsat yarattın
Gururumu kırıp,aşkı arattın
Bensiz o geceyi,neyle karattın
Özleyen acıyla dostu gözlerim

Yalnızlık bitecek,beklenir canlar
Parlayan güneşte,karanlık anlar
Bir beden büyüktü,Hakka koşanlar
Gelecek uğruna dostu özlerim
Bahattin Tonbul
29.2.2012