Dostu Devran Şiiri - Günay Özdemir

Akıp gidiyor, durmuyor zaman.
Dertler bitmiyor, vermiyor aman.
Şu zalim dünyadan, göçtüğüm zaman.
Anlarsın halimi ey dostu devran.

Sözlerimi dinle, incitme beni.
Darda koyma, bekletme emi.
Dosta düşmana, güldürme beni,
Ellere kıymet verdiğin zaman.

Sevdiğim kanma, el sözüne.
Fazla güvenme, dost eline.
Sonra ağlarsın, kendi haline,
Gönülden dara düştüğün zaman.

Günay'ım söyler, hep acı sözler.
Acıdan gülmez, bir türlü yüzler.
Garibim neylesin, hep seni gözler.
Sevdadan yana düştüğü zaman.

(17.10.2002 / Zonguldak)