Dostu Ararken Şiiri - Tuncay Ulak

Bir siyah gelinlikle gel ruyamı karart benim,
Ansızın uyatıpta benzimi sarart benim,
Ben alıştım tek tabanca, başıboş umutlarım,
Erciyeste unutulan sahipsiz kırat benim.

Bir çığın altındayım donuyor ölmüyorum,
Kardelen dostum ama çıkacak biliyorum,
Bir komedi sahnesinde garibi oynuyorum,
Herkes bana gülerken gülmeyen surat benim.

Hemen yanıbaşımda kocaman nehir varken,
Ben onuda kaybettim okyanusu ararken,
Ezildim çiğnendim dost peşindde koşarken,
Bir gönle varamayan ebedsiz sırat benim.