Dosttuk Biz Şiiri - Okan Malgaş

Dosttuk biz.
Deli dalgalı bir denizdi yüreğimiz.
Alabildiğine fırtınalı ve uçsuz bucaksız.
Yağmurda dolaşırdık hiç ıslanmadan,
Sonradan süslü lambalar ve rengarenk kaldırımlar yapılan yolda.

Yıldızları seyrederdik hiç konuşmadan
Ta ki hepsi gidene dek
Son sıgaramızıda paylaşırdık,umutsuz sevdalarımız gibi
Bazen üç bazen dört kişi.
Ve her dumanda ayrı bir hüzün kaplardı karanlık geceyi

Dosttuk biz eskiden
Göğsunü rüzgara vermiş asi dağların en zirvesinde açmış kardelenler gibi
Çiğ düşerdi üstümüze
Üşümezdik umursamazdık da
Düşerse düşsündü bizeneydi ki

Gün olur patlamaya hazır volkan gibi
Kıpır kıpır yerimizde duramazdık
Dolanırdık koca şehri en baştan en sona
Kimseyle yoktu işimiz alıp veremediğimiz
Kimsede bize bulaşmazdı ha
Öylesineydik kendi halinde
Otururduk bir köşede bilmeden
Bazen saatlerce bazen günlerce