Şeriri def edip celp eyle dostu
Maksada en uygun hakikat budur
Hüda’ya bağlarsa diliyle dostu
Hak sözün yolunda refakat budur.
İnsanlık uğruna tüm haktan yana
Dostunun dostu da dost olur sana
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir an mesnevi okur gibi geldi.
Çok içten, yaşamla ölüm aradında gidip geldim. Kul olmayı ve dostunu seçmek hakkında tercihleri yeniden değerlendirme seçeneğini hatırlattı.
Çok güzeldi Azizim.
Zaten dostu biliyorsunuz. Rabbim sizin gibi dostlar da bize versin
Siziler kadar değerli dostlara dost
olmak sevdamızdır. Sayın DURU
Dualarınız bekleyen bir duacınızım.
Çok güzel bir şiirdi yüreğinize sağlık.
Hocam harika çok beğendim kutluyorum saygılar
Kaleminize., şiir yüreğinize sağlık sayın Adaklı... Gönlünüzce., sağlıklı., şiirlerle dolu bir akşam olmasını dilerim...
Tebrikler değerli hocam yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun dostluk adına anlam dolu enfes şiirinizi beğeniyle keyf alarak okudum nice şiirlere inşallah
Sonsuz saygılarımla
Hayırlı akşamlar hayırlı cumalar dilerim
Yüreğine emeğine sağlık
Teşekkürler sayın DEMİRCİ
İnsanlık uğruna tüm haktan yana
Dostunun dostu da dost olur sana
Şu vâsi sahralar sığar fincana
Birlikte bulunsan liyakat budur.
Yüreğine ve bileğine sağlık üstadım
yine çdk şey kopmuş yüreğinizden.
Tebrik ediyor ve kutluyorum sizi.
Selam saygı ve muhabbetlerimle..
Nefisler kırılsın heva ezilsin
Süzgece insan koy adam süzülsün!…
Uyan!..
Sen sadece dünya hayatı için yaratılmadın.
Bir gönülde izin olsun sevgiden.
Hakikatin dağlarına tırmanırken çabalar asla boşa gitmez!..
Ayıran kendini ayırır; âgâh olasın cümle kâinattır vücûd dediğin!..
Karşılıksız seven kişinin kaybedeceği hiçbir şey yoktur.
O, sahip olduğu her şeyi kendinde taşır.
Sanat da felsefe de, farklı yöntemler kullanmasına karşın aynı amaca hizmet eder!..
İkisi de, acıyı bilgiye dönüştürür.
Söyle, yüreğinde saklama.
Aşkullahtır kıblegâhım, vechullahtır secdegâhım, gönlümdedir Beytullâh’ım, âah ki bundan dinmez âhım.
Ya bugün daha yükseğe çıkarsın ya da yarın daha yükseğe çıkabilmek için güç toplarsın.
Yüreğinize sağlık
En derin sevgi muhabbet ve selamlarımla
Teşekkürler sayın DEMİRCİ
Teşekkürler sayın KAPLAN
saygılarımla..
Bu şiir ile ilgili 31 tane yorum bulunmakta