Dostluklar Şiiri - Selahattin Ölmez

DOSTLUKLAR

Sevdalar fırtınaya benzerler,bir yüreğe sığınır
İnsan sanmasın ki bu hayat daim böyle yaşanır
Sıcaklar terletir teni,serinlik gelmeden önce,
Yaşantı dostluk gibidir,bir gün gelir aranır..

Hasret bırakılmamalı insan,dost yağmurlarına
Hasretliği zordur dostun,sorulur güle goncaya
Zaman aceleci ise hayaller yalancı değiller ya,
Çık saklandığın yerden ihtiyaç var dostluğa.

Eskir bir gün bedenler,yaşama mücadelesinden,
Kulak sağır,yürek aşksız,gözler görmez aniden
İçini bir kurt kemirir,bitirir seni hiç üşenmeden,
Hayat bitsin istemez kimse,dostlarını görmeden

Kapanır yavaş, yavaş ışığın,yaşanan sonbahar mevsimi
Hiç tadına doyulmaz,yaşanılan dünya geçer bir rüya gibi
Umutlar olur toprak, hayaller uçuşur,seher yelleri gibi,
Bedene dokunan o sıcak eller,istenir ki olsun dostun elleri.

Yaşadım mı,yok muydum,bir varmış bir yok gibiyim,
Ummanların içinde yüzen gemilerden sadece ben biriyim,
Yüzünün ziyası bu sulara düşsün de bir gün göreyim
Dost kıymetini bilmemişim,geç anladım neyleyim…….

Selahattin Ölmez
Ceyhan—2005