Dostluk ve Arkadaşlık Şiiri - Doğan Çeçen

Tanıtayım kendimi bir kez daha,
Ben, dostluğun nefesiyle yazan yürek,
Ben, yalnızca arkadaşa kalkan olan kalemim.
Kapalıyı açıp, gönülleri birleştirenlerdenim,
Yanlış bilenler bilsin, dostluk namustur, susturamazsınız beni.

Kalpak giymiş yiğitlerin kardeşiyim,
Karanlığı dostlukla aydınlatanların yolundayım.
Başı eğilmeyenlerin yanında,
Arkadaşlığın bayrağını dalgalandıran benim.
Ben; sırdaşım, yol arkadaşım, omuz omuza duranım.

Yürün dostlarım, yürün ileri,
Ben Malazgirt’teki kardeşliğin izindeyim.
Diyojen gibi özgürce, kalbinin sesini dinleyin,
Dostların beyi, yol arkadaşınız ben.

Adımız dostluk, ufak kırgınlık yakışmaz,
Şanımız büyük, birlikte olmak en büyük şeref olsun.
İşte dostlukta filizleniyorum,
Yeşeren güvenin ve sadakatin beyi ben.

Karışman bana, karışmam sana,
Çünkü dostluk; sınır tanımaz, vefa ister.
Yıldırım gibi gelir, kalpten kalbe düşer,
Dostlarımın yanında ben varım her zaman.

Şehrin gürültüsünde, yalnızlığın koynunda,
Dostluk sesini duyan, omuz veren benim.
Yeter ki yürekler “varım” desin,
Dostluğumdur benim en büyük fetihim.

Demegogu sevmez dostum, ben de sevmem,
Ben nice kalbi birleştiren, gönül köprüleri kuranım.
Kardeşlikte, sırdaşlıkta, dayanışmada
Dostların beyi, ben dostum ben.

Kanun dostluksa, vicdan rehberdir,
Zafer dostlukla mümkündür, yoldaşlıkla yaşanır.
Karanlıkta aydınlık olan, yalnızlıkta güç olan,
Dostluğun kılıcıyım ben.

Hızır derler bana, dostun gemisiyim,
Dostluğun denizinde yüzen yüreklerin kaptanıyım.
Gemi direğim sadakat, yelkenim vefa,
Ve dostluğun altın sayfalarını yazan benim.

Yalandır, dostluk öldü diyenler,
Bizim bağrımızda hâlâ kardeşlik çiçekleri var.
Her fırtınada, her kışta yeşeren,
Dostluğun manifestosu benim kalbim.

Bu millet dosttur, birleşince,
Kan damarda durmaz mı vefa gidince?
Atamdan kalmış bu toprak bizim dostluk toprağımız,
Korkmuyorum yalnızlıktan ben,
Çünkü dostum yanımda, omuz omuza.

Haykırırım, doğudan batıya:
“Dostluk bizimdir, bizim kalacaktır.”
Dumlu’da, Sakarya’da, her yerde,
Yoldaşlıkla, kardeşlikle ben.

Adımız dostluk, dilimiz güven,
Parolamız, mertçe, samimiyetle.
Sürülmeye yoktur tahammülümüz,
Sadakat lâzımdır, vefa bize.

Soyumuz göz yummamış böylelerine,
Biz mi yumacağız vefasızlığa?
Kalleşçe yarana sırt dönmem,
Ben dostumla, ben sırdaşım,
Ben; ta ezelden arkadaşlık şarkılarına alışkın,
Dost’um, dost’um, DOST’um ben…