Dostluk VAR Şiiri - Mustafa Yaralı

Dostluk bezirganı aslan hemşerim,
Dostluk var, anlamsız buyruğa benzer.
Sabıkalı dostla dolu defterim,
Dostluk var, pireli kuyruğa benzer.

Dostluk bir sözcük mü,tama mı bu mu?
Ateş mi,hava mı,toprak mı,su mu?
Gökte yıldızları,çöllerde kumu,
Dostluk var, sonsuzu saymaya benzer.

Kimi kalleş oynar kaypak zeminden.
Kimi köpük gibi, zaman selinden.
Kimi derya gibi, gayet derinden,
Dostluk var, ilâhi çağrıya benzer.

Bazen ucuz alıp,ucuz satanlar.
Bazen ardı sıra kurşun atanlar.
Bazen karanlıkta ışık tutanlar,
Dostluk var, esenlik sağlığa benzer.

Kiminin ağzında sakızdır gıybet.
Kimi sülük gibi zoraki zimmet.
Kimi senin gibi devâsız illet,
Dostluk var, dinmeyen ağrıya benzer.

Dostluk var, dostluğa hayattır ecel.
Binlerce, sûreta dostluktan güzel.
Belki de sükutu bir ömre bedel,
Dostluk var, frensiz çığlığa benzer.

Kiminin yüreği yorgun ve yaşlı.
Kimi ince nazik,kimi dik başlı.
Kimi hançer gibi sîneye saplı,
Dostluk var dikene,kıymığa benzer.

Kimi selâm verir,selâmet vermez.
Kimi çiğner geçer,gözleri görmez.
Kimi sözü söyler, sırrına ermez,
Dostluk var, en berbat ıslığa benzer.

Kimi eser durur,kimi sel gibi.
Kimi en yakında,elden el gibi.
Kimi yedi veren solmaz gül gibi,
Dostluk var,okşarken yumruğa benzer.

Dostluk var som altın,dünyadan büyük.
Dostluk var zerreden, mikroptan küçük.
Dostluk var alçaktan,çukurdan düşük,
Dostluk var, can veren soluğa benzer.

Gerçek dost; tesbih de imâme gibi.
Göklere uzanan minare gibi.
Hazineye mâlik virâne gibi,
Dostluk var paspasa,yolluğa benzer.

Yaralı’yım her yüz bildik,âşinâ.
Kılıf değişse de, öz bir daima.
Sözüm maksadını aştı gâliba,
Dostluk var darlıkta bolluğa benzer.

14.05.2000