Dostluk neydi? Şiiri - Selma Ozden

Sahi anne, dostluk neydi?

Gerçekten bu kadar basit miydi dostluk?

Dostluk; dost dediğinin derdiyle dertlenmek değil miydi? Kalbinin en ücra köşesinde bile onun acısını hissetmek, onunla aynı gökyüzünü paylaşırken aynı yağmurda ıslanmak değil miydi?

Dostluk; dostum dediğini anlamak değil miydi? Onun suskunluğunda bile duygularını, gözlerindeki hüznü, sesindeki titremeyi sezmek değil miydi?

Dostluk; sahi, dostluk neydi?

Dost var ki, dostlarını aratır. Yalnızlığında bile varlığını hissettirir, onun varlığı huzur verir.
Dost var ki, dumanlarına siper olur. Fırtınalı günlerinde bile yanında durur, seni korur, sarar.
Dost var ki, dostunun dostudur. Senin sevdiklerini sever, seninle birlikte güler, seninle ağlar.
Dost var ki, gönlüne şifa olandır. Yaralı kalbini sarar, ümit verir, yarınlara dair ışık olur.
Dost var ki, yaranı sarandır. Her acında, her düşüşünde elinden tutar, seni kaldırır.
Dost var ki, zamanını çalandır. Varlığıyla günlerini renklendirir, seni mutlu eder.
Dost var ki, uğruna gülün dikenlerine ellerini batırandır. Senin için her türlü fedakarlığı göze alır, senin mutluluğun için kendi canını bile hiçe sayar.

Ama dost var ki, yoktur aslında…

Bu yalan dünyada, kendinden gayrı hakiki dost yoktur.
Sen varsan, dostlar da dosttur. Senin içindeki iyilik ve sevgiyle var olurlar.
Sen yoksan, dostlar da yalan. Senin varlığınla anlam bulurlar, senin yokluğunla kaybolurlar.
Sahi anne, dostluk neydi?