Dostluk kılığındaki kahpeler...

İhanetinin kokusu siniyor üstüme,
Hainlik, kalleşlik, kahpelik.
Dostluk maskeni yırtınca suratından,
Göründü o iğrenç, pis suratın.
Şimdi mi geldi aklın başına?
"Dost kılığındaki kahpeler"
Ne de güzel uyar üstüne!
Aşk olsun sana, koca bir hayatı çöp ettin.
Tüm güzel niyetleri, tüm iyi kalpleri,
Çöpe attın!

Hayatımdan siktir olup gidenler,
Beni yarı yolda bırakanlar.
Şimdi mi geldi aklın başına?
"Adamım" diye geçinip, her haltı yiyenler.
"Seviyorum" deyip, inkar edenler.
"Namusluyum" deyip, şerefsizlik edenler.
Hadi şimdi söyleyin, ne kadar onurlusunuz?
Ne kadar şerefli?

Verdiklerimi unutanlar,
Almadıklarımın peşine düşenler.
Nankörlüğünüz batsın.
Gelin şimdi bakın, benden ne istediniz?
Neyi istediniz de vermedim?
Benden aldıklarınız, sadece birer hiç.
Şimdi arkanıza bakmadan gidin, geldiğiniz gibi.
Gittiğiniz yerde, ne kadar yalnızsınız, ne kadar değersiz,
Bir düşünün!

Güzelim, insan olmayı ne zaman öğreneceksin?
Yalan söylemeyi öğrendin,
Kalp kırmayı öğrendin,
İnsanların arkasından iş çevirmeyi öğrendin.
Bize de helal olsun, ne de güzel öğrettik.
Şimdi ne kadar insansın, ne kadar insancıl,
Bir düşün!

Seven kör,
Sevilen nankör.
Ne de güzel özetlemiş.
Ne de güzel özetlenmiş,
Senin hayatın.
Menfaatin, sana her şeyi yaptırır.
Dostluk, sadece bir maske.
Sevgi, sadece bir yalan.
Şimdi ne kadar yalnızsın, ne kadar değersiz,
Bir düşün!

Kırdığın kalbin sızısı,
Her gece döner gelir, uykularından eder,
Rüyalarını zehirler.
Şimdi benden kaçsan, nereye kadar?
Kendi vicdanından, ne kadar saklanırsın?

Verdiğin acıların bedeli,
Sadece benim gözyaşlarım değil.
Senin de hayatın cehennem olacak,
Herkes yüz çevirecek senden.
Menfaatin, o en büyük dostun,
Bir gün seni de satacak.
O zaman, kimse olmayacak yanında.

Ne kadar iyi niyetli, ne kadar saf,
Ne kadar aptal göründüm gözünde.
Güldün, eğlendin, beni kullanıp attın.
Şimdi o iyi niyetim, ilahi adaletin kılıcı oldu.
Saplandı vicdanına, çıkmayacak, kanayacak!

Hayat bir tiyatro, sen de en adi oyuncusun.
Oyunun son perdesinde, tek başına kalacaksın.
Kimse alkışlamayacak seni, kimse takdir etmeyecek.
Sadece, kendi yalanlarında, kendi pisliğinde boğulacaksın.

Benim iyi niyetimden,
Benim sevgimden,
Benim merhametimden,
Faydalananlar.
Hepinizin sonu aynı.
Bir gün, o aynaya baktığınızda, sadece bir canavar göreceksiniz.
O zaman anlayacaksınız, ne kadar yalnız, ne kadar değersiz, ne kadar zavallı olduğunuzu.

Hakkım haram olsun,
Ne sana, ne de soyundan gelene.
Benden kaçan her mutluluğun,
Senden olanlardan çıksın.
Her tebessümün yarım kalsın,
Her sevdiğin seni unutsun.
Kendini unuttur, kimse seni hatırlamasın.

Seninle ilgili her şey,
Bir sis bulutu gibi dağılsın.
Adın, anıların, yüzün, silinsin.
Ama sen, her baktığında beni hatırla.
Gördüğün her surette, benim yüzümü gör.
Duyduğun her ses, benim fısıltım olsun.

Ne yana dönsen, benden bir iz bul.
Kötü niyetinle yaktığın o ateşte,
Her defasında yeniden yan.
Hakkım haram olsun,
Haram olsun,
Haram olsun!
Ta ki, yok olana kadar.

Şimdi bu son vedanın ardından,
Sana sadece bir dileğim var:
Kendini unut,
Kendini kaybet.
Öyle bir kaybol ki,
Ne sen kendini bul,
Ne de seni bulan olsun.
Yaptığın her kötülüğün bedelini,
Ödeyerek yaşa!

Açtığın yaradan ihanet akınca,
Kanıma karıştı tüm acılarım.
Kalbime sapladığın her hançer,
Kanattı kanattı ama öldürmedi.
İhanet hançeri kalbime sapladığın,
Nefretimi biledi, intikam duygumu besledi.
Gelecek her şeyin hesabını sorma vakti.
Sen o iğrenç oyunlarını şimdi oyna bakalım,
"Ne oldun" değil "ne olacaksın", beraber seyredelim...

Gün gelecek.
Benim yutkunduğum her bir zehirli lokma,
Senin boğazına düğümlenecek.
Yutkundukça gözlerin dönecek,
Nefesin kesilecek,
Geberesiye kadar kan kusacaksın...
Yandıkça su değil kanı içsin,
Masumu mazlumu ağlatan kim varsa,
Kan kusa kusa bedelini ödesin,
Hakkım Helal Değil.
Ne senden, ne de soyundan gelene.