Dostluk Şiiri - Abdulhakim Öztürk

İyi bir süreç yaşadık beraber, dost diyerek
Sana ne demeliyim bilmem ki
Arkadaş mı desem, dost mu desem
Yıllar bir biri ardına akarak gitti
Amma dostluğumuz devam eder

Zaman dediğin arkadaşıyla yoldaştır
Belki arkadaştır belki kardeştir
Yıllardır beraber çalıştık kardeş gibi
Dost dediğin öyle kolay bulunmaz ki

Zamanı gelince dost elindeki aşı verir
Dost yüreğindeki sevgi pınarı olur
Dost gönül sofrasında lokma olur
Dost dediğin öyle kolay bulunmaz ki

Elimizi avucumuzu açtık dost için
Ben dostluk dilendim dostumdan
Gerçek dost zor günde ayrılmaz yanından
Dostluğunu anladım Sayın İzzet Bey

Tadına duyum olmaz esprilerin
Tadı şeker gibi, bal gibi muhabbettin
Sevgiye susamış paylaşım duyguların
Sevgin, yakınlığın hiç eksilmesin Sayın İzzet Bey

O eski günlerin hatırına dır belki
Razı oldun sizlerden ayrılmama
Hep huzurluyduk O yoğun işlerin içinde
Arkadaşlık mi desem, dostluk’ mu o eski hatıralara
Ne fark eder bunca yıl beraber çalıştık çabaladık

İşte geldik yolun sonuna nasip olursa eğer, gidiyorum. Amma sizi hiç ama hiç unutmayacağım. Hele o eski günleri 1 amir 1 memur beraber Çalıştığımız, ve bir gün olsun bir birimizi hiç kırmadığımız saygı ve sevgi içerisinde 13 yılımız geçti. Ben yeşil Bursa’ya yerleşiyorum kısmet olursa. Bir gün yolunuz düşerse beklerim. Bundan sonraki hayatınızda ve görevlerinizde üstün başarılar dileyerek sonsuz saygılarımı sunuyorum. Hoşça kalın, Dostça kalın. Bursa’da çalışan eski Memurunuzu unutmayın.

Abdulhakim ÖZTÜRK
2007