Güneş gibi doğdun, gönlümün karanlığına
Işığının huzmesi, dalga dalga yayıldı içime
Birden parlayıverdi, dostluk sevgisi biteviye
Bitmez bu dostluk hiç, sen bitsin demeyince
Anarım seni günün her saatinde özlemle
Sanki özlemin doruklarına tutunmuşum
Tam düşerken paldır küldür aşağıya
Bir sevgi halesi tutup çekmiş kucağına
Sen ve ben hep dost kalalım birlikte
Paylaşalım dostluğun gerekliliğini hep
Sevginin İrem bağında mütemadiyen
Kucaklaşsın sonsuzlukta ebediyen
Kayıt Tarihi : 22.8.2006 17:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!