Dostluk Şiiri - Sadık Özkan Sadıkoğlu

Gecelerini
Bilemem dostum,
İlgilenmem de.
Bana, gündüzlerin
Lazım;
Yanımda olduğun,
Ne söylediğin,
Ne dinlediğin,
Neyi görüp,
Neyi gösterdiğin
Lazım.
Yoksa, gece
İster uyu,
İster yerlere kapan
Ağla, sabaha kadar.
Kimin altında
Ya da üstündesin,
O da önemli değil.
Müzik dinlemişsin
Kitap okumuşsun
Yatıp kalkmışsın
Dualarla
Sabaha kadar
Onlar, bana değil;
Benim için değil;
Benimle değil
Dostum.
İsmimi sayıklaman,
Benim için
Bir şeyler istemen,
Bunlar, senin olanlar.
Ben sabahına bakarım
Bir gülüşüne,
Dostça bir,
Selam deyişine;
Öğlen güneşinde
Gövdeni bana
Siper edişine;
Akşamın çiğinde
Çıplak sa gövdem
Endişe edişine
Bakarım.
Açsam,
Ekmeğini bölüşüne;
Ağlıyorsam,
Gözyaşımı silişine;
Mutluysam,
Benimle gülüşüne
Bakarım.
Yolun, yolum olmasa da
Ya da yolum, yolun
Beni davet edişine,
Bakarım.
Kusurlarıma,
Saçımdaki samanmış
Gibi bakmana,
Usulca ayıklamana
Bakarım.
Tam uçuruma
Düşecek iken,
Çekip çıkarsan beni,
Attığın tokada değil,
Dostluğuna
Bakarım.