Gelin hep kardeş olalım.
Doğruyu mümkün kılalım.
Bizi bizden eden hisleri,
İçimizden söküp atalım.
Her şey insanlık için.
Bunca kin, nefret niçin?
Siyah- beyaz demeden,
Dostluğa giden yolu açın.
Derya gibi ilmimiz var.
Nehir gibi coşar akar.
Bu öyle bir ilimdir ki;
Karanlığa ışık saçar.
Şahin döker derdini.
Sever insanın merdini.
Bunca ezilen varken,
Düşünmez yalnız kendini.
23 / 07 / 1992
Kayıt Tarihi : 26.1.2021 18:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Şahin Karaman](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/26/dostluk-150.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!