Dostlugunla Şiiri - Gassan Satar

Ne guzel guluyorsun
Gulusunle simariyor yanaklarin
Yanaklarindan suzuluyor sevinc
Sozler sevincinden doguyor
Vermisim kendimi sozlerinin buyusune
Sohbetin en koyu demindeyim
Sicakligin en serinlik verenindeyim
Hic dusunmedim kim oldugunu
Parkta oynayan bir cocuk
Ya da yasami sindirmis bir tatli ihtiyar
Acilardan suzulmus bir yurek
Ya da icindeki cocuga sarilmis bir insan
Hic dusunmedim nerde oldugunu
Her sozde yanimdasin
Her gulumsemde yakinimda
Ansizin cikiyorum yasamin icinden
Hayat zor ve yorucu
Kisa bir molada atiyorum kendimi sohbetine
Bazen sasiriyorsun
Bazen yillarin kizginligini atiyorsun sozcuklerine
Bazen bir` bilmem` lafinda anlatiyorsun herseyi
Yine de gulumsuyorsun
Gulumsemenden cikiyorum yola
Gulumsemenden variyorum ofkene
Gece yalnizligin yoldasi cogu zaman
Gece umutsuz bazen
Ama gece hic bu kadar guler yuzlu olmadi
Hic bu denli aydinlik olmadi
Senin dostlugunun isiginda oldugu kadar