Dostluğumuz Şiiri - Şule Solakoğlu

Sen böyle gitmemeliydin.
Daha çok yaşayacaklarımız vardı.
Neler konuşurduk sabah akşam.
Hayallerimiz vardı ellerimizle tuttuğumuz.

Sen sevdiğin kızı anlatırdın.
Bilmiyordu, habersizdi.
Adını söylediğinde gözlerin parlardı.
Hiç bıkmazdın.
Çaresizliğim içinde çarem derdin.

Şimdi ise saat oniki de durdu.
Sabahı istemiyor vakit.
Ağlamayı unutmuş gözlerimi
Ağlattın bu akşam.
Bir beyaz sayfada kaldı dostluğumuz.

La nostra amicizia

'Si dovrebbe andare così.
Ci è stato more'll vivere.
Quello di cui abbiamo usato per parlare, mattina e sera.
Abbiamo avuto sogni abbiamo le nostre mani.

Puoi dire alla ragazza che ami.
Non sapevo, non era a conoscenza.
Pronunciare il nome del occhi erano luminoso.
T si stanca mai di.
La mia soluzione del problema nella mia disperazione.

Ora abbiamo anche smesso di dodici ore.
Ora la mattina non vuole.
Avete dimenticato di piangere i miei occhi
Ti piangere stasera.
La nostra amicizia è stata una pagina bianca.'