Dostluğu Gibi Şiiri - Ali Kemal Bozkurt

DOSTLUĞU GİBİ
Gönül dağıma yağan kar oldun
Hayal iken nasılda var oldun
Önce yeşildin sonra mor oldun
Yaprakla çiçeğin dostluğu gibi

Özümde yoktun sözde var oldun
Kalbimi yakan kızıl kor oldun
Bazen yeşil bazen de mor oldun
Hayal ile düşün dostluğu gibi

Kuru ekmeğime yavan aş oldun
Soğuk gecemde bana eş oldun
Ağustos ayında kara kış oldun
Gece ile gündüzün dostluğu gibi

Melek misali hep sual sordun
Hiç acımadın vurdukça vurdun
Gönül dünyama bir duvar ördün
Usta ile çırağın dostluğu gibi

Yüzünü görmedim hayale baktım
Düzenbaz alemde çileler çektim
Senin karşında hep boyun büktüm
Zengin ile fakirin dostluğu gibi

Bozkurt’um derki çok çile çektim
Kendi söküğümü hep kendim diktim
Umut bahçesine hep çiçek ektim
Gül ile dikenin dostluğu gibi..
Ali Kemal BOZKURT