Dostluğa Merhaba! Şiiri - Şair Firuzen

Nede güzel piştim görmeni istermiydim beni, bilmiyorum?
Ama seni son kezde olsa görmeyi hayal ediyorum.
Rüyalara dalmak gözlerinde, o buğulu garip sesinle.
Yağmuru yaşadın, güneşi yaşadın her anı değer saydın benimle.
Şİmdi annesini kaybetmiş,annesinin sesini, annesinin
kokusunu,annesinin kucağını arar gibi sokaklarda gezinen
neden ben oldum vefasızzz sevgili neden?
Umrumda değil çalan kapı. Beni hiç çezbetmiyor denizin yakomozu. dert bile etmiyorum midemin açlığın.
Balıklarımda, çiçeklerimde ne canlı, nede ölü.
sen hastalık oldun bende. İşte en büyük dert bu.
Yıllarca seni satmaya, başımdan savmaya çalıştım.
Bıktı etrafım; ben değil onlar seni hiç sevmiyor
dinlemekten olsa gerek senin varlığını.
Her şey önemini yitirmiş. Gittiğim yol senin, okuduğum kitap senin. Ben sen olmuşum.İşte en büyük dert bu.
Sakın ağlama gök yüzü.Senide ona bağlarım. Terasdaki kumruları kıskanırım.Nasılda sahip çıkmış sevdiğine.
Yuva yapmışlar canını hiçe sayarak, aşklarından olmuş meyvesine. Korkarlar beni her gördüklerinde. Sakın korkmayın!
Size zararı olurmu kendine faydası olmayan.
Sonra sakinleşir,sarılırlar yavrularına.Vefasız sevgili
sana teşekkür etmeden dönmiyeyim sensiz dünyama.
Sayende kuşlarla, çiçeklerle, gökyüzündeki yıldızlarla, güneşin asil ışığıyla, ay dedenin bakışına, ağaçların gök yüzene saldığı dallarda tüm güzelliklerde ve yanlızlarla dostluğa merhaba dedim.