Dostların Şiirlerine Yorumlarım 2

Ali Ataş’ın “Ben şairi Sizin Gibi Bilirim” şiirine;

Şairin yufkadır, candan yüreği,
Kırılgandır, duygusallık gereği,
Dizeleri tatlı, gönül böreği,
İşte ben şairi böyle bilirim.

Zeki Çelik’ın “İzdivaç” şiirine;

İzdivaç Hak emri, uygun fıtrata,
“Kısmetse” söylenmiş binince ata,
Uyumlular mutlu girer hayata
Kimini zindana attı izdivaç.

Kısmetin ararken düşme telaşa
Kaderde yazılan gelecek başa,
Her evlenen hazır olsun savaşa,
Hayatta tek değil hatt-ı izdivaç.

İzdivaç hayatın, tadı, tuzudur,
Eş eşin eli, kolu, gözüdür,
Mutlu evliliğin nikah özüdür,
Onsuz belalara çattı izdivaç.

Zamanı gelince kızın, oğulun,
Dengini bulmaya koşun, savulun,
İyi çalmaz, dengi yoksa davulun,
Chat ile denkliği sattı izdivac.

Ana, baba yola düşer arardı,
Dindarlığı, asaleti sorardı,
Günlerce, aylarca kafa yorardı,
Ailede bir murattı izdivaç.

Gençlerin şimdi var bir interneti,
Böylece yok oldu ata minneti,
Nerdedir, Hak emri, Resul sünneti!
Tükendi ziyası, battı izdivaç.

İzdivaç iffetti, namustu, ardı,
Harama karşı da setti, duvardı,
Böyle kalsa idi, bunda ne vardı?
İbrahim diyor ki, bitti izdivaç.

Abdurrahman Yıldız’ın “Nasıl Bir Türkiye Özlüyorum” şiirine;

Olunca doğruluk, dürüstlük ilke,
Özlenen hedefe ulaşır ülke,
Uzak değil bu özlenen değerler,
Birileri çıkıp etmezse gölge.

Perihan Pehlivan’ın “Erzurum” şiirine;

Bir vefayı bu şiirde gördüm ben,
Hem okudum, hem bir tarih ördüm ben,
Erzurum'un havasını soluyan,
Soğuk sularından içen ferdim ben.

Mete Çakır’ın “Borç” şiirine;

Toprağa gömülür insanlar neden?
Çünkü ondan emanettir bu beden.
Girmişse oraya baban ve deden,
Emaneti bil, ödemek içindir.

Sura Farzaliyeva’nın “Bayramlar” şiirine;

Küskünler, dargınlar barışamazsa,
İnsanlar hayırda yarışamazsa,
Beden kıpır kıpır, ruh coşamazsa,
Tabii anlamsız geçer bayramlar,
Garibi bırakır naçar, bayramlar.

Hatice Fiskeci’nin “Ellerin Ne Kadar Uzaksa, O Kadar da Uzak Kaldı Yüreğin Benden” şiirine;

Yürek sanki bir radar
Görse bedeni yakın,
Sıcak bulduğu kadar,
Yaklaşır, eder akın.

Yüreksiz sevda olmaz,
Sevdalı yüzler solmaz,
Su kabı kendi dolmaz,
Kırk yıl boşta bırakın.

Kapler ısınsın hele,
O zaman yüzler güle,
Farkı, olur mu? Söyle,
Yakın ile ırakın.

Bir olsa iki yürek
İkisi sanki bir tek,
Sevda bu olsa gerek,
Mutlulara bir bakın.

Ali Sandıkçıoğlu’nun “Almanya’nın Neckarsulm Şehrindeki İmam-Azam Camiinin Yeni Camiye taşınması” şiirine

Ayrılık hep hüzün verir,
Göz nemlenir, yürek erir,
Ama vuslat hoş olunca,
Hüzün gider, sürur gelir.