Dostların Şiiri - Suna Baş Şimşir

Eğer cüzdanın doluysa insan yerine koyulursun,
Kağıt parçasıyla sanki padişah olursun,
Gün geldiğinde darlığa boğulursun
Önünde köpekleşir bütün Dostların.

Bir ziyafet yapmaya gör hepsi gelirler,
Sabah yemeğin tuzunu dedikodu ederler,
Seni kalpten değil görünüşte severler,
Aman dikkat et yemeği sever Dostların.

Ölümün kapını çaldığı bir anda,
Ağladıklarına bakma güleceklerdir arkanda,
Gülmen için izin vereceklerdir sana ecelin yanında
Aman kendini koru, sahtekardır Dostların.

Dost diye yaklaşanlara sen aldanma sakın,
Düşmanı merak edersen şöyle bi etrafına bakın,
Unutma yoktur sana senden yakın,
Koyun postuna bürünmüştür etrafında Dostların.

Bir hatanı görmesinler seni senden ederler
Garip bir kul desende gözü kapalı ezerler
Üzerine neredeyse kara peçe örterler
Sakın Ağlama yanlarında sevinirler Dostların.

Hayatta düşmek başarısızlıktır derler,
Kalkıp yoluna devam etmenin başarı olduğunu söylemezler
Ezilmen için sırtına birde kendileri binerler
Mutluluğunu söyleme, üzülecektir Dostların.

Sevgi ifadesini onlara sorsan başkadır
Ayrılığı ise sana ballandırarak anlatır
Merhameti olmayanlar zaten insanlıktan uzaktır
Kederini paylaşmaya kalkma, vicdansızdır Dostların.

Perşembe çarşambadan bellidir derler,
Yüküm ağır desende dünyayı sırtına yüklerler
Güneş bile doğmadan kötü haberi yetiştirirler
Yapmadıkları için bilmezler, iyiliği Dostların.

Hayırlı işini söyleme sen sakın onlara,
Sen dahi şaşırırsın sonradan olanlara,
başvuracaklardır fazlasıyla kazanma diye yalanlara,
Ölümden korktuğunu söyleme, azraildir Dostların.

Canavar ruhu işlemiştir hepsinin içine
Madalya dahi takarlar yürekleri ezip geçene,
Biçare yardım istesende, yalvarsanda biçare,
İlaç vermezler sana hekim olsada D o s t l a r ı n...