Biz ne güzel dostlardık
Geceleri çamurdan güneş yapardık
Gülüşlerimin tükendiği an
Kucak dolusu umutla çıkagelirdiniz
Sevdamızı bulutlara yollar
Toprağa gömerdik acımızı
Bir düş kurup
Önce kendimizi sonra dünyayı kurtarırdık
Gidilince dalımız kırılır
Bütün bedenimizle kucaklardık dönünce
Ceplerimize gökyüzü doldurur
Nehirlerin sesiyle konuşurduk
Karanlığa düşünce anladım ki
Sizin güneşleriniz yalancıydı
İçimdeki sevginizle beraber
Her şey bir bir soldu gitti...
20.07.2001
Eylem BaşkırKayıt Tarihi : 23.6.2002 11:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!