Dostlarıma... Şiiri - İzabell Tchavdarova

Sıcacık Dostluklara,
Sevgiye özlem duyduğum bir gündü…
O gün bana,
Edebiyat denizinin ufku açılmıştı…
Evet ben, ben davet edilmiştim,
Umudun Türküsü gemisine…
Güzel dostlarla, sevgiyi paylaşmak adına,
Yelken açmıştık edebiyat denizine…
O gün ben özümü bulmuştum…
O gün can dostlarım olmuştu…
O gün sanki sevgiye özlemim dinmişti…
Dileğim gerçekleşmişti…
Hayatımda yeni güzellikler başlamıştı…
O gün umut cümlelerinin ucuna,
Umut virgülleri koymuştum…
O gün anlamıştım…
Umutlar, umutlarla bilendikçe,
Her geceden sonra,
Olmazsa olmaz sabahlara çıktığını…
O günden sonra,
Şafak ebelik yaparken yeni bir güne,
Bitimsiz sevgilerimle koşuşlarım dostlarıma oluyordu artık…
Yüreğim kabarıp,titriyordu
Biricik dost akrabalaımdan gelen yorumları,
Sevgiyle ruhum doyasıya içerken…
Yüreğim acıdıkça,
Cümlelerine koşuyorum sevgiyle…
Ne kadar sevgi duysam azdır…
Sarıyorum her biriciğini,
Yazılan kelimelerinde,
Heyecanla gezinirken…
Yolculuğa çıkıyoruz,
Sevginin peşi sıra…
Sevgiyle iç içe oluyoruz
Kalp yuvalarımız ayrı şehirlerde olsada,
Düşüncelerimiz kainatla elele,
Aynı özlem, aynı nefret…
Bizlerde sevgi ile birleşen kalpler oldukça,
Hiçbir yüreğin sırtı yere gelmez birlikte kaldıkça…