Dostlarım Var Benim Şiiri - Bekir Aygül

Efkârlıyım bu günlerde;
Başım dumanlı,
Ciğerlerim pare pare…
Savruldu gönül kuşum,
Gezer mahzun mahzun…
Vardı kondu dost bağına;
Âlem-i beka dan, Hikmet-i Huda’dan,
Bir seda, bir kelam, bir tebessüm;
Nisan yağmurları, bahar çiçekleri oldu,
Yollarıma gül, gönlüme nur yağdı…
Gördüm yine,
Kadim dostluğun güzelliğini…
Gönülden seven, güneş gibi ısıtan,
Dağlar gibi duran,
Dostlarım var benim.

Efkârlıyım bu günlerde,
Başım dumanlı,
Ciğerlerim pare pare…
Gide gide gittim,
Dost gözükenler bağına;
Gaflet yurdundan, şer yuvalarından,
Bir laf, bir söz, bir gülüş;
Ağustos sıcağı, zemheri ayazı oldu,
Yollarıma diken, gönlüme Ağu doldu…
Sarardım yine,
Gül cemalim nar oldu…
Şirrette daim, şerlerde kaim,
Hırs küpü, haset yumağı,
Çok yüzlü,
Dost gözükenlerim var benim.

Dağıldı efkârım bu gün,
Savrulan gönül kuşum,
Vara vara vardı,
Zirvelerin zirvesi,
Has bahçeye kondu;
Rahmet pınarından, hikmet deryasından,
Bir selam, bir kelam, bir tebessüm;
Kışımı yaza, güzümü bahara çevirdi,
Canıma can, ömrüme ömür kattı…
Gördüm yine,
Mutluluk diyarının güllerini…
Dilleri duada, gönülleri Mevla’da,
Yüreği sevgi, merhamet dolu,
Kadir kıymet bilen,
Asil dostlarım var benim.

30.04.2021 Cuma
Bekir Aygül