Dostlarım uyanın gayri Şiiri - Şebap Teker

Bu yaşa geldik, hep çile çektik
Sabr eyleye eyleye, taş olduk gayrı
Kalplere aşkı, sevgiyi ektik
Yine yaranamadık, kimseye gayri

Kepazelik diz boyu, asrı zamana
Kolayın garibi, koymayın yabana
Katmışlar her şeyi, tozu dumana
Seyretmekten başka, kaldımı gayrı

Yükümüze çekemez oldu, deve ile fil
Ortada kaldık, bak olduk sefil
Allahtan korkmaz olmuş, arsızı, gafil
Yüreğimiz yanıyor, kanıyor gayri

İnsan diye güvendik, bizleri yaktı
Göz koydu aşımıza, zehiri kattı
Vicdansız keyif aldı, seyretti baktı
Kardeşin kardeşe güveni, kalmadı gayrı

Utanmazlar aç kurt gibi, bize bakıyor
Menfaati uğruna, bizi yakıyor
Kötü emellerine, bizi de katıyor
Dayanmaya gücümüz, kalmadı gayrı

Doğayı bozdular, Kalpler tekliyor
Leş yiyiciler gibi, düşmemizi bekliyor
Boş durmaz zındık, Kötü tohum ekiyor
Karşı koymaya taakat, kalmadı gayrı

İnsanlar bir bir, hayata küser
Kurtuluşa ermeye, kalmadı eser
Canisi meydanda, kol bacak keser
Dilimizden başka, ne kaldı gayrı

Gün geçtikçe artıyor, bak kinimiz
Şapka düştü, göründü bak kelimiz
Haksızlığı yasaklamış, dinimiz
Bu dünyadan göçmeye, ne kaldı gayrı

Boş vermiş kendini, serseri kayık
Nefsin kölesi olmuş, gezmiyor ayık
Cennet bunlara, olurmu layık
Salmışlar kendini, çöplüğe gayrı

Bu dünyadan, göçmezler sandı
Işıltılı hayata, seyredip daldı
Şebap bitti hayat, kapıya dayandı
Ahiretlerini yaktılar, yandılar gayrı

10.05.2006