Elimden, kurumuş dallar gibi;
düşerken,bir bir ümitler
ne,özlem ateşi,kalır içimde;
ne de telli pullu öğütler
Kendimden,kaçar oldum;
dostlarım,mezarlıktaki,yapayalnız söğütler
ölsem de,gam çekmem;
yalnızca,naaşımı örtsün, söğüt dallarıyla,melekler
Kayıt Tarihi : 10.1.2010 01:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!