Dostlarım Şiiri - İsa Erkol

Nice zaman oldu kapım çalınmaz
Arada halimi sorun dostlarım
Bir kuytuda kaldım, halim bilinmez
Ne olur bir kafa yorun dostlarım

Çıkmazdayım sanki yolu bulamam
Kimsem yok ki başka kapı çalamam
Olmasanız inan bende olamam
Hasret zincirini kırın dostlarım

Fayda yok, inandım, bilmeyen elden
Çalıyor şarkılar hep ayrı telden
Mutluluk bildiğim sizdeki gülden
Bana da bir buket derin dostlarım

Hayâlim olmuyor, düşünce kâbus
Gündüzüm karanlık,her gece kâbus
Gömüldüm sayfaya bin hece kâbus
Bana da bir hayâl kurun dostlarım

Gözlerim ağlıyor, yürek yanıyor
Durmuyor, an be an dostu anıyor
Bir gönül yarası, nasıl kanıyor
Bu azgın yarayı sarın dostlarım

Dost Kalemlerden Dökülenler

Dertlerim bağlamış iki kolumu,
Kederler kaplamış sağım solumu,
Her yönde yokuşa giden yolumu,
El verip düzlüğe sürün dostlarım.........Ersin Kayışlı

Ahde vefasızlık en büyük acı
Garibim kimlerden olam davacı
Kurumak üzere gönül ağacı
Ona hayat suyu verin dostlarım........Mehmed İhsan USLU

Bir vakit sevdaya düşünce yolum,
Ağrıya gark oldu bedende solum.
Boşa açık kaldı yıllarca kolum,
Üstüme toprağı serin dostlarım... Mustafa ERKENEKLİ