Dostlarım Şiiri - Niğmetullah Uçar

DOSTLARIM
Dostlarım var diye çok güvenirdim
Anladım, dünyada ben yalnızmışım
Zorda kalsam bana bakarlar derdim
Yanlış düşünmüşüm hep aldanmışım

Dost sırtından vurur menfaat varsa
Derlerdi de buna pek inanmazdım
İyileşmez kalbe yara açarsa
Sözünü duyar da doğru sanmazdım

İnsan umduğuna sitem ediyor
Derileri çarpan kasap misali
Başına gelince doğruymuş diyor
Karamsar oluyor düşü, hayali

Gönlümdeki dostlar durur yerinde
Onların kalbinde olmasam bile
İzler bırakacak bende derinde
Ne güzel olurdu olmasa hile

Her şeyin sahtesi çirkin görünür
Sinsilik vermiyor kimseye huzur
Ne zaman ki kurtlar posta bürünür
Koyunda değildir ondadır kusur

Niğmetullah deme ben kusursuzum
Sen öyle olsaydın dostlar küsmezdi
Yalnız kaldığımdan çok huzursuzum
Gönlüm yaşamaktan böyle bezmezdi

Niğmetullah UÇAR
Antalya
27.01.2009