Dostlarım Şiiri - Vildan Karabulut

İnsanın dostu olmalı,
Yüreğini açabileceği,
Omzunda ağlayabileceği,
Hatta saçmalayıp,
Kahkahalarla gülebileceği..
Yılları beraber yaşayıp,
Beraber yaşlanabileceği..
Biz belki her günümüzü
Birlikte geçirmedik ama…
Beraber büyüdük..
Acılarımızı beraber yaşayıp
Hüzünlendik..
Sevinçlerimiz
Bir arada olduğumuz için
Daha anlamlıydı..
Daha önemliydi..
Hatta sanki daha güzeldi..

Sevgimiz bir okul odasında doğdu…
Evlerimizde büyüdü..
Eşimizle, çocuklarımızla beraber..
Hele çocuklarımız..
Hepimiz bir şekilde onlara
Yürek verdik, gönül verdik..
Hatta bazılarına,
Sizler gibi emek verdik
Bu nedenle sizin çocuklarınız
Sanki kendi çocuklarımız oldu…

Tabii bu sevgi sofrasında,
Yalnızca bal yenmedi..
Bazan kızdığımız, öfkelendiğimiz
Anlar da oldu birbirimize...
Bunlar sanki o sofraya yakışmayan
Acı biberlerdi..
Ama sofrada o kadar çok
Sevgi balı vardı ki…
Acıyı hiç hissetmedik..
Affettik..affedildik..
Çünkü o duyguların arkasında
Hep sevgi vardı aslında..
Sevgi öfkeye galip geldi..
Aramızdaki bağ
Bizi sımsıkı kavrayan bir eldi..

Şimdi..çok uzun denilen,
Ama sanki
Birkaç günmüş gibi yaşanan
Birçok yıl bıraktık geride..
Önce yalnızca öğrenciler,
Sonra yalnızca çocuklarımız vardı
Sohbetlerimizde..

Şimdi ise;
Torunlarımızı konuşuyoruz,
Biraraya geldiğimizde..
Bu ne demektir biliyor musunuz..
Yaşlanıyoruz demektir..
Yaşlanmanın bir şans olduğunu
Anlamak demektir..
Çoğalıyoruz demektir..
Ektiğimiz sevgi tohumları
Daha çok insana ulaşacak demektir..
Hayatımızda bir güzelliği daha
Paylaşıyoruz demektir..
Paylaşınca büyüyen güzellikler
Hayatımıza yeni anlamlar
Getirecek demektir..

Beraber büyüdüğümüz için,
Birlikte yaşlanıyor olduğumuz için,
Hayatımda bulunduğunuz için,
Benim için özel ve
Önemli olduğunuz için,
Bana bu duyguyu yaşattığınız için,
Size teşekkür ederim..