Bakarken pencereden,
Görüyormuş açları,
Savrulmuş rüzgarlar’ da
Hep dağılmış saçları.
Elleri çatlak patlak,
Elbisesi yırtılmış,
Dost diye sığınandan,
Düşman gibi ayrılmış.
Ne selam vermek için,
Nede tutmak elini.
Dostlarından sakınmış,
Suskun tutmuş dilini.
Başkasına kar yağsa’ da
Bana Güneş havalar.
Şükür benim düşmanım yok
Binlerce’ de dostum var..
Kayıt Tarihi : 26.3.2007 11:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dostlukla ilgili bir şiir.'Şiirleim' adlı kitabımdan.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!