Dostlarım Şiiri - Muharrem Yusuf Zorluer

artık bana acımayın
gidin başımdan alaycı gözlere doydum
saklanmayın artık kahkahalar arkasına
uzaklaşın başımdan adımı dahi anmayın
düşünün o iğrenç, sahte gülüşünüzü
düşünün gerçekleri saklamanın gündüzünü
gerçekler neyse söyleyin de bileyim, kaldırırım
kaldıramazsam da bir ipe teslim olur sallanırım
artık bana acımayın
bir taş atın, savaşın, öldürün hatta
boynumu dostum olarak bükeceğinize,
düşmanım olun da kaldırayım
kin, nefret, kibir ne varsa salın üstüme
onlar kadim dostum, erişemezler göğsüme
tekrar vücudumu sardırın temizlendiklerime
Dostlarım ne yapsam da yaranamam size
yine istenmeyen adama dönüştürün istemsiz
kötü adam misali dağıtırım ortalığı nedensiz
uçurumlarda yaşadım, kalmadı artık limitim
anlayamazsınız yaşadığınız yalandan sebep
balkonlardan günde defalarca dökülür bedenim
dökülür de siz görmezsiniz
dökülürüm sokaktaki garibanlar gibi
dökülürüm onların aksine şükürsüzlükten
düşünün aldığı nefese sebep arayan bir mahluk
gördüğü cesedin zihnine sıkışmış bir beden
şeytan ve eşyaların vesvelerinden bunalmış
salınmış bütün mevzular tüm gerçekliğiyle
zihni selamet harbinde, benliğinden utanmış
kelama gerek yok, yok olmaktayken sebebim
bırakın beni okuma dahi bilmem
bırakın beni çocuklar gibi sallanayım
bırakın beni şu balkondan atlayayım