Dostlarım Şiiri - Nevzat Yazıcı

DOSTLARIM
Bu dünyadan bir garip Nevzat geçti.
Hatırlar da anarsınız dostlarım.
Hayatı boyunca çok çile çekti,
Az da olsa yanarsınız dostlarım...

Ne kadar üzse de sizi yokluğum.
Böyledir bu hayat, denen kördüğüm.
Şu fani dünyada huzur bulduğum,
Üç beş gün, zor sayarsınız dostlarım…

Yüzümde hep acı, gözlerimde yaş.
Mutluluk içindi verdiğim savaş.
Unutulur giderim yavaş yavaş,
Siz, beni çok ararsınız dostlarım…

Gam yemezdim gönlümce yaşasaydım.
Ne olurdu ben de mutlu olsaydım?
Zaman geldi, ölmek için gün saydım,
Uzun sürmez duyarsınız dostlarım...

Nasıl anlatsam ki, size kendimi?
Dağ, taş kaldıramaz benim derdimi.
Bir bilseniz neler çektiklerimi,
Belki beni anlardınız dostlarım…

Baba tanımadın fani ömrümde.
Bir tek anam vardı, en dar günümde.
Hep bir şeyler eksik kaldı gönlümde,
Siz beni! mutlu sandınız dostlarım...

Ne anadan güldüm nede babadan,
Kaderimi böyle yazmış yaradan.
Vakit gelip ayrılınca dünyadan,
Bir çukura koyarsınız dostlarım…

Ardımdan hayırla yad edersiniz.
O rahmetli, şöyle idi dersiniz.
İçimde olanı siz bilmezsiniz,
Bilseydiniz ağlardınız dostlarım…

Şair Nevzat; sen içini rahat tut!
Kuluna Allah’tan biter mi umut?
Seni unutanı, var sen de unut,
İyi ki de siz varsınız dostlarım..!

Şair Nevzat YAZICI