Dostlara Öğütüm Şiiri - Esat Erbil

İnsan var gözü kördür,
Onun kolun burma dost,
İnsan var özü kördür,
Eline el sürme dost.

Güç ver erler koluna,
Hem sağ hemde soluna,
Gerçek dostluk yoluna,
Engel olup durma dost.

Bağlan verdiğin söze,
Karşı gelsen beş yüze,
Dostla dertleş yüz yüze,
Hiç sırtından vurma dost.

Kalsan aç ayak yalın,
Yeme namerdin balın,
Merdin eğilen dalın,
Sakın büküp kırma dost.

Dağların karına bak,
Ağarmış serine bak,
Gün battı yarına bak,
Geçen günü sorma dost.

Kal “ Esat ” kalanlarla,
Özgürün alanlarla,
Gününü yalanlarla,
Boş boşuna yorma dost.