Şu gurbet elde
Bin mislidir yalnızlığım.
Bunaldım,
Geceler, gözyaşımla ıslandı.
‘Âh’ıma şahittir, şu dört köşe duvar.
Kimsesizlik denizinde boğulmaya
Ramak kaldı.
Gök, tavan olup;
Böyle mi çöker üstten..?
Zemin, mekan
Neden böylesine dardır?
Yalnızlığımla boğuştuğum geceler,
Uykularıma mezardır.
Dost! Be hey!
Dost isen duy sesimi!
Bir tesellidir beklediğim senden
Söndürmezse de yangınımı nefesin
Üfleyiver, tutuşsun alev alev
Yanarsam, dost eliyle yanayım.
Bırak, merhem olmazsa da derdime
Bir kez sesin duyayım...
14.02.2004
Cumartesi
Kayıt Tarihi : 15.2.2004 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duygu yüklüydü
Haluk Özdemir
TÜM YORUMLAR (2)