Dostlar Yoğumuş Şiiri - İsmail Solak

DOSTLAR YOĞUMUŞ

Kulak verdim büyükleri dinledim
Dünya fani,ölüm gerçek,dert çokmuş.
Denedim,yanıldım,gördüm, anladım
Bir,iki,üç varmış; lakin dört yokmuş.

Yarim, uzar bizim ellerin yolları
Kokar burcu burcu, taze gülleri
Kınalı,kınalı güzel elleri
Beni soran bir tek dostum yoğumuş.

Suna boylu yarim oturmuş, ağlar
Hep yeşermiş güzel bostanlar, bağlar
Hasretlik çektiğim ey yüce dağlar
Beni soran bir tek dostum yoğumuş.

İsmail'im,artık burdan gideyim
Dostsuz bir diyarı söyle n'ideyim?
Vereyim Azrail'e canı vereyim
Benisoran bir tek dostum yoğumuş.
İsmail Solak