Dostlar Var Şiiri - Adem Yazar

Şükür; Büyüyoruz her gün sürekli
Bizimle ele ele veren dostlar var
Her yolcuya elbet yoldaş gerekli
Yan yana yürüyen yaren dostlar var

Cümle ehli kalem cem olmuş burda
Muhabbet koyulmuş dem almış burda
Büyük küçük herkes hemhalmış burda
BİR'İZ halkasına giren dostlar var

Bazen hüzünlendik bazen eğlendik
Kâh umursanmadık kâhı yeğlendik
Kimi gün budandık kimi teğlendik
Kökünden semaya süren dostlar var

Çoğalır mutluluk bitermiş acı
Pay etmekmiş bunun bir tek ilacı
Kaynaşmış iç içe gardaşla bacı
Bizi de kendinden gören dostlar var

İlhami ne kadar şükretsen azdır
Mürşidin siması nurlu beyazdır
Ol tevazu kibre bir itirazdır
Benlik defterini düren dostlar var

Adem YAZAR

Yaren : Yakın, Dost, arkadaş.
Cem : Toplanmak.
Hemhal: Aynı durumda.
Teğ : Asma filizi. Taze dal.
Mürşit: Doğru yolu gösteren, kılavuz.
Tevazu : Alçakgönüllülük.
Kibir : Kendini herkesten üstün tutma, büyüklenme.
Dostan dosta sitem makam-ı nazdır