Yaşadım belki bir ağaç gibi,
Ama dallarım hep şendi,
Tek değildim üstelik.
Nisan yağmurları yağardı.
Doğa ana bana iyi bakardı.
Ama birgün eli baltalı insanlar geldi.
Birkaç darbeyle her şey tamamdı.
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bende dal dal açardım,
Yağmurda şarkılar söyler,
Dostlarıma dallar uzatırdım.
Evet bir ağaçtım tek
Ama bir ormandım yürek yürek
Ağaç kurudu
Dostlar unuttu............hayır unutmadı..ne deimişti ustam yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür yaşamak bir orman gibi kardeşçesine sımsıkı ve böyle olduğu sürece hiç bir fidanı kesemeyecekler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta