Görüverip bunca müşkül halımı,
Neme lazım diyen dostlar sağ olsun!
Dar günlerde basıverip çalımı,
Ortalıktan tüyen dostlar sağ olsun!
Dosta doğru yürümekten erinen,
Kaçmak için, yuvarlanan sürünen,
Her gün farklı renge, şekle bürünen,
Sık sık sözden cayan dostlar sağ olsun!
Gerçek dostun doyulur mu tadına?
Dara düştüğünde koşar yadına.
Hiçbir şey yapmayıp dostluk adına,
Kendini dost sayan dostlar sağ olsun!
Dalıveren dünyayla muhabbete,
Konar elbet, bir yalancı cennete.
Gönlü, aklı, fikri şana, şöhrete,
Mala mülke kayan dostlar sağ olsun.
Çelik zannettiğim demirmiş meğer,
Beton zannettiğim çamurmuş meğer,
Amir bildiklerim memurmuş meğer,
Her kalıba uyan dostlar sağ olsun!
İçten gelen hüzün damlar kalemden,
Bir tek o haberdar büyük çilemden.
Çekip gittiğimi fani alemden,
Kır gün sonra duyan dostlar sağ olsun!
Aralık 2003 Iğdır
Kayıt Tarihi : 24.1.2010 17:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!