Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu hayatta öğretmen kadar büyük dost görmedim. Çünkü bir anne sevgisi kadar karşılıksız bilgiyi başka kim verebilir. Bu benim için dostluğun simgesidir. Saygılarımla... Muhteşemdi...
Ah! Öğretmenim..
'Dost, dost' diye diye onu da benzettik mi kendimize?
Artık kaçıncı yüzünü gördüğümüzü saymaktan usandıklarımıza bir başka ad versek diyorum.. Yoksa gerçeği ile sahtesi yan yana hiç yakışmıyorlar...
'Ev Ödevi' gibi diyor değerli Şaire... 'Kendine yüklüyor' dostluğun başına gelenleri ama ben anlıyorum tabii..
Kutlarım anlamlı şiiri ve Öğretmenimi..
Ne çok ''Dost'' dediğimiz oldu.Sırtımızdan vurulmadan önce ne çok dost sandık birilerini.Böyle böyle öğrendik gerçek dostların değerini ve eledik hayatımızdan ''Dost görününleri''
Tebrikler güzel gönlünüze...
Şair; ne kadar içten sesleniyor! ' dostlar gördüm ' Dostlar gördüm
Bazen pek çok, bazen hiç yok.
Kimi bire bin veren
Kimi de çorak mı,çorak.
Dostlar gördüm
Yüzleri maskeli
Gülüşleri bile eğreti.
Almadan vermeyen.
Dostlar gördüm
yağmurun buluta yoldaşı.
Bulutun rüzgara yareni
Toprağın her şeyi kabullenişi.
Dostlar gördüm, gördüm de...
Düşündüm uzun uzun.
Sonra boş verdim her şeyi.
Kalkıp,'Dostluğun_ Ödevini '
En çok KENDİME yazdım.____________(24-2-2015 güncesi) irade duruluğuyla imbikten geçirilerek yazılan anlamlı şiirdi. zevkle okudum. tam puan +ant. kutluyorum. selam olsun size.
Dostlar gördüm
Bazen pek çok, bazen hiç yok.
Kimi bire bin veren
Kimi de çorak mı,çorak.
Usta kaleminiz, dostluğu çok güzel tanımlamış Hümeyra Hanım. Çorak tarla gibi değil, bire bin veren buğday başağı gibi olmalı dost dediğin.
Yürekten kutlayarak, muhabbetle selamlarımı gönderiyorum.
Ve dostluk üzerine bir dörtlük de benden:
Verme öz'ün bul kendini,
Etme yad'a kul kendini,
Bilmem nesli tükendi mi?
Öyle bir dost arıyorum.
Çok dostu olan insanda problem vardır bence,
gerçek dostların sayısı çok az olur çünkü
nesli tükeniyor.çok anlamlı bir şiir hocam,yüreğinize sağlık.
Ne çok çeşit dost gördük veya dost görünen Oysa:
Dostları Olmalı İnsanın
dostları olmalı insanın,
aynen gemilerin limanları gibi
zaman zaman uğradığın
yükünü boşalttığın
dalgalar dininceye kadar beklediğin koynunda
sonra açık denizlere uğurlamalı seni,
geri döneceğin günü bekleme umuduyla
bazan rüzgara o açmalı yelkenini
yanağına konan bir öpücüğün coşkusuyla
halatlarını çözmeli
seni çok
ama çok özlemeli
dostları olmalı insanın,
ermiş, bilge hayatı ezbere okuyabilen
düşünmediklerini düşündüren
seni bir cambaz ipinde güvenle tutabilen
gerektiğinde senin’çün ateşi yutabilen
yolunu ışıtan ustan olmalı,
şekillendirmeyi öğretmeli hayatın çömleğini
sana vermeli soğuk bir kış gününde
üzerindeki tek gömleğini
diyor
Oğuzkan Bölükbaşı
Düşünüyorum da artık bu devirde böyle bir dost değil, sevgili bile yok...Kutluyorum bu çok anlamlı şiirini Hümeyra öğretmenim...
Ama ben, ŞAİRİN DEDİĞİ GİBİ BİR DOSTUN OLMAYA TALİBİM. BİLESİN...
Nicelerine... Çokça sevgimle.
şiirinizi okumakdan haz duydum
saf ve temiz yazılımlı
abartısız okuruna güzel bir sunu
çok hoş olmuş
yüreğine sağlık kalemin hiç susmasın
Dost sözcüğünün anlamı; almadan veren, kara günde yanında olan, ağlayanın gözyaşını kurulayan, dertlinin gönlünü alan, yalnız kalan bir başı omzuna yaslayan demektir. sahte davranan birinci de değilse bile ikincisinde foyası mutlaka açığa çıkandır. Dost olabilmek için kocaman yüreğe sahip olmak gerekir. Dost kaleme gönül dolusu sevgiler, selamlar hem de en sıcağından.
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta