Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Hımmm..Düşündüm..Ama böylesi insanlar hep var olacak..Olmalıda zaten, yoksa eğriyle doğruyu nasıl ayırtederiz..
Kabul etmekte zorlansak bile onlarda insan..Tencere kapak misali ömür çürütecekler hemde menzile varamadan...
Sevgilerimle
biraz öfke,biraz sitem..ama tüm bu duygu yoğunluğuna rağmen çok zarif bir anlatım...
sevgili hocama yakışır güzellikte...
ibretle okudum..ve çok beğendim...
emeğinize sağlık sevgili hocam....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta