Dostduk Biz Eskiden Şiiri - Deniz İstakozu

dostduk biz eskiden
deli dalgalı bir denizdi yüreğimiz
alabildiğine fırtınalı ve üçsuz buçaksız
yağmurda dolaşırdık hiç ıslanmadan
sonradan süslü lambalar
ve rengarenk kaldırımlar yapılan yolda
yıldızları seyrederdik hiç konuşmadan
taki en son yıldız gidene dek.
son sıgaramızıda paylaşırdık
umutsuz sevdalarımız gibi
bazen üç bazen dört kişi.
ve her dumanda ayrı bir hüzün kaplardı karanlık geceyi
gün olur patlamaya hazır volkan gibi
kıpır kıprı yerimizde duramazdık
başdan aşşağıya dolaşırdık koca şehri
kimseyle yokdu işimiz alıp veremediğimiz
kimsede bize bulaşmazdı ha
öylesineydik kendi halimizde
bilmeden otururduk bazen bir köşede
çiğ düşerdi üstümüze
üşümezdik umursamazdıkda bizeneydiki
daha bir sokulurduk birbirimize.
dostduk biz eskiden
asi dağların en zirvesinde açmış kardelenler gibi