Dostdar Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Yardım istemek için dost bulan zavallılar
Görmeyince menfâat dostlugun çabuk yılar

Dost odur ki beklemez her zaman muâvenet
Yâranından arkadaş görmez âni mel’anet

Dost yapar muâvenet halleder büyük habı
Bekliyorsa karşılık kaybeder bu ahbabı

Yardım et fakire hep karşılık gözetmeden
İhtiyar, küçük çocuk, hiç te tefrik etmeden

İşte böyle başlayan dostluğun hemen yürür
İşlerin kolay gider, arkadaşlığın büyür

Dostu kaybeden beşer varken aç ve ihtiyar
Arzumend-i dost olan Bâki oldu dost(ı) dâr

Yâran = dostlar
Mel’anet = kötü bir hareket
Hab = sıkıntı, üzüntü
Arzumrnd-i dost = yardımlaşmak için dost
bulma istegi
Dostdâr = dostluğu karşılık beklemeden yapan kimse

Fa i la tu fa i lun, fa i la tu fa i lun
/. / . /. / /. /. /. /

Yardım görmek için dost edinen zavallı insanların,
bekledikleri menfâatî gömeyince dostlukları çabucak
bozulur. Başkasından menfâat beklemeyen hakiki
dosttan arkadaşî kötü bir eylem görmez. Dost yardım
eder ve büyük sıkıntılar giderir, fakat yaptığı
hizmetten karşılık beklerse dostluğunu kaybeder.
Sen genç ve ihtiyar diye ayırt etmeden ve karşılık
beklemeden fakirlere yardîm et. İşte bu şekilde
başlıyan dostlukların büyür ve arkadaşlığın devam
eder. Dostlarını kaybeden aç ve ihtiyar insanlar
varken, yardımlaşmak için dost bulma arzusu olan
Bâki, hiç karşılık beklemeyen bir dost oldu.