Ne dostlar gördü bu gözler,
Ne dostlar sevdi deli gönlüm,
Bir ağladı,bir güldü kara bahtım,
Ama sen,dostdan da dostsun benim için.
Hüzünle arkadaş olmuşum bunca zaman,
Dost bildiklerime güvenip kanmışım,
O gün anladım gerçek dostluğu inan,
Ama sen,dostdan da dostsun benim için.
Gözlerin bir başka bakıyor insana,
Gülünce güneş doğuyor sanki,
Çok mükemmel bir insanmışsın be canım,
Ama sen,dostdan da dostsun benim için.
Ne zaman yalnız kalsam,
Sanki sen varsın tüm benliğimde,
Ne zaman yansam dost,dost diye,
İşte sen varsın,dostdan da dostsun benim için.
Ne dostlar vardır,dost gibi görünen,
Ne dostlar vardır,gülerken ağlatan,
Ne dostlar vardır,dost iken düşman,
Ama sen,dostdan da dostsun benim için.
Benim kaderimmi bu bilmem,
Ben dost diye yanarım,dostlar bana uzak,
Keşke sen olsaydın,dost bildiğim yerde,
Ama sen,dostdan da dostsun benim için.
Anla artık be güzelim,
Bir ben varım,birde sen,o satırların içinde,
Çaresizim,söyleyemem içimdeki hissi,belki kırılırsın,
Ama sen,gerçek dostsun,dostdan da dost benim için.
09.01.2003 de yazdım.
Kayıt Tarihi : 31.1.2010 23:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum.
Nazım Hizmet Ran bir sözünde der ki; 'Dost uğrunda ölmek kolay, fakat uğrunda ölünecek dostu bulmak zordur.'
Dostluk insanda ağaç gibidir meyvesi olmasa bile gölgesi yeterlidir.
Bir dost iki vücutta buluşan tek ruh gibidir. Ondan dolayı da dosttan da dost gelir insana.
Kutlarım. Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (27)