Dostça ayrılmak Şiiri - Oktay Çekal

Dostça ayrılmak…

Karanlık gecelere, bakardı gözlerim,
Korkulara dalardı hayallerim, kâbus olurdu,
Teselli arardım, sıcak bir omuz sarılmak için,
Bir soğuk ses silerdi umudu, resminden yırtardı…

Bir ömür yıkık bina gibi enkaz, depremlerde…
Tenime düşen unutulmuş, sonbahar soğuğu titretiyor,
Kollarım öyle dermansız ki; canım durmuyor avuçlarımda,
Yüreğim sessizliğin notasına vuruyor, hüzün soluyor…

Nerdesin uzun gecelerde, yokluğuna susadığım,
Gelmek istemiyorsan, söyle bir kez olsun beklemeyim,
Hala kalbimdeki adresine uğramadın, terk ettin belli,
Sevmiyorsun artık, yürek sesin susuyor durmuş…

Susmak neyi çözer kaçmak neyi siler, hep gözünde büyür,
Gerçekler zihnini kurcalarken, yüzleşmek en doğrusu,
Kendine iyilik yap sinmiyorsa sevgim, çıkar at kökünden,
En iyi böyle olacak, en azından dostça ayrılmak…

Oktay ÇEKAL
24.03.2012-04.29