Dosta Vefa Şiiri - Serkan Gebel

Bende değişen bir şey yok,
Aynı havayı soluyorum biraz soğuk sadece,
Sanırım kıştan kaynaklı, kalınca giyinsem iyi olacak
Ha bir de akların sayısı azaldı zamansızlığa dökülmekten.

Geçen gün kafamı kaldırdım göğe,
Bayağı karışmış ortalık, bulutların rengi bozuk,
Hep kuşsuzmuşçasına sessizliğin endişesi kaplamış ufku,
Hayatın, hayali silik yansımalarla dolaşıyor göz bebeklerimde.

En eski dostumu ziyarete gittim nihayet,
Hayli hırçınlaşmış görmeyeli, köpürüyor içten içe,
Neredeydin diye ses bile etmedi, anladı sanırım gelişimden,
Kumlarını avuçlayarak anlattım ne varsa dillenmemiş sancılardan.

Ah be dostum, halden anlayanım,
Enginliğin ne olduğu, kabına sığmanın tarifi sırdaşım,
Derinlerinde barındırdığından şikayetsiz asil duruşlu yoldaşım,
İyi bilirim, dost ağlamalarını yüreğinde hissettiğinden tuzlu suyun.

Tavsiyemdir bir parça deniziniz olsun bir yerlerde,
Kalabalıktan sıkılınca dertleşmek üzere kuytuda saklayın,
Kıyıdan baktıkça, kendinize doğru uzanan, uzakların yoludur,
Ey dost, saklıyanım, damlalarına gömdüğüm acıyı saklayanım.

Sen hep kal bende...