Dosta Veda Şiiri - Erbil Pozam

Başın dara düşüp de, yolun sarpa çıkınca,
O riyakâr kapılar, bir bir yüze kapanırmış.
Gönül kardeşliğinden sandığın o yardımlar,
Tezgâha dizilip de, on paraya satılırmış.

Gözün nuru, alın teri, el emeği gayretler,
Bir bir buruşturulup, ortalığa atılırmış.
Senden hizmet beklerken ikram eden o eller,
Sarı öküz ölünce, boğazına sarılırmış.

Dost sandığın âdemin somunundan bir lokma,
Tehlikeye girince tüm köprüler atılırmış.
Sen dükkân kapısında açlıktan ölsen bile,
Önüne kemik diye bir de sopa atılırmış.

Teselli arar iken bu karanlık dünyada,
Binlerce güler yüzden nice ışık sızarmış.
Fakat yüzüne çarpan o bir tek siyah kapı,
Yanından dolaşmazsan, dünyanı karartırmış.