Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Unutmayan dostluğumuzu bizlerdik.
Zamana meydan okuyan köklerdik.
Aynı yaşayan,düşünen beyinlerdik.
Acılarda,beraber hüzünlenirdik.
Namert girse aramıza,beraberdik
BÖYLE DOSTLUKLAR NEKADAR GÜZEL ŞİMDİ BÜYÜK ŞEHİRLERDE KİŞİ KONŞUSUNU TANIMAZKEN BU ŞİİRİNİZ BELKİ BİRAZ MAZİYİ HATIRLATSADA KUTLUYORUM ŞAİR TEPRİKLER YÜREGİNE SAGLIK
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta