Dosta Sitem* Şiiri - Bayram Tunca

Senin uğrunda akıttığım terim vardı
Senin uğrunda akıtacak kanım vardı
Uğrunda, verebileceğim canım vardı
Sana dağlar gibi hüsnüzannım vardı

Ah yıktın derya gibi olan hüsnüzannımı
Verdiğin o cevabınla, dondurdun kanımı
Daha Azrail’den önce aldın sanki canımı
Gerekse severek vermem damla kanımı

Kıssalarınızdan, çok mu çok hisse aldım
Dost bildiklerime, derdimi anlatamadım
Ne edem seni hakiki dostum sanmıştım
Belki, derde derman olursun sanmıştım

Bu aşkla çok derin ümit deryasına daldım
Ah bir bilseniz, ne hayaller kurup durdum
Ulaşabilmek için, kuş gibi çırpınıp durdum
Ama şimdi de bir ayçiçeği gibi burkuldum

Sözleriniz jilet gibi bileklerimi kesti benim
Ümitlerim pare pare olup yok oldu benim
Zonk zonk atıyor beynim, titriyor bedenim
Hiç olmadı, halimden anlayan bir sevenim

Çoğaldı, iş işten geçince nasihat edenlerim
Bir iyiliği için, kırk dereden su getirtenlerim
Sağolsunlar merhem için ipe un serenlerim
Ah nerede benim hakiki candan sevenlerim

Eğer ki gülüyorsam elbet bir güldüren vardır
Eğer ki ağlıyorsam elbette bir ağlatan vardır
Böyle yazıyorsam elbette bir yazdıran vardır
Her insanoğlunun dost ve düşmanları vardır

Yazacaklarımı tam yazamadım, kalemim tutuldu
Söyleyeceğimi tam söyleyemedim, dilim tutuldu
O ret cevabınız karşısında, elim/ayağım tutuldu
Zaten bu yetim şairin elinden ne zaman tutuldu

05.05.2002-11.55