Dosta Sesleniş Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Gördüm ve anladım biraz kargaşa içindesin.
Yanlış zaman ve yanlış insan, ayırt edememişsin.
Tutulsa diyorum elinden, inanıyorum göreceksin.
İşte o zaman neyi aradığını dahi bileceksin.

Olur bazen kim bilir, neyi aradığını bilmemek.
Kaçacak sandığın avucunun içindeki gerçek.
Üst üste çakışmazsa, işte o zaman çelişecek.
Gerçeğin ve aradığının aynı olmadığı görünecek.

Düşün o zaman, dön yüzünü geriye ufka bak.
Seni mutsuz eden, mutlu edecek sandığın şey midir?
Dene bir kere, mutluluk sandığın şeye koy bir yasak.
Tekrar ileriye dön, ama düşünerek yine ufka bak.

Biliyor musun? Ayaklar yere basarak hayat yaşanır.
Kim bulmuş şimdiye kadar bulutların üstünde hayat?
Gelecek, mazinin devamı değilse insan elbette katlanacak.
Düşünerek gelecek kurulur elbet, gereksiz bu inat.

Hep dünlerin içinde yaşarsan geleceği göremezsin.
Bil ki, öyleyse yarında bu günlerin için üzüleceksin.
Bıraksaydım avucumdakini bunu tutacaktım diyeceksin.
Lakin zaman geriye gelmeyecek, bunu da kaybedeceksin.

02.02.2007/İstanbul