Kim yaşadığı aşkı unutmuş ki,
Sadece unutmaya çalışırsın,
Acını hafifletmek için,
Zamana bırakırsın herşeyi.
Kendin teslim olursun hayatin akışına.
Onun hayalini zamanla silip,
Kendini düşünmeye başlarsın,
Eğer uzaklaşır ve onu görmezsen,
Herşey daha kolay olur.
Yoksa acılarını dindiremezsin,
Kendi duygularında boğulursun.
Silinsede izi kalır sevdanın,
Çünkü her sevda kalbe kazınır.
Ufak çizikler aldıysan,
Bunlar silinmesi kolaydır,
zaten onlar aşk değildir ki.
En iyisi dostum artık geç oldu,
Sen kendini bitirmeyi bırak
ve yaşamaya yeniden başla.
Binlerce kere ölsen de
Yaşamak zorundasın dünyada.
İşte insan olmanın tek zor yanı
ölmek değil budur.
Başka insanlara bakma,
bunu sadece duygusallar yaşar
sen de öylesin, değişemezsin.
Seni seven diğer insanları bırakıp,
Bir zalim yüzünden
Kapıyı çarpıp gidemezsin.
Kayıt Tarihi : 6.4.2003 16:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oğuzhan Taş](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/04/06/dosta-ogutler-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!